Thursday, September 22, 2011

χαρακιρι

ενα διψασμενο κουνουπι
ρουφηξε τη σαρκα
φωτογραφιας·
πεθανε

Monday, March 14, 2011

γωνίες







βιτρίνα μου είναι μια κάμαρη κλειστή

καμάρι μου μια καθαρή λεκάνη αποχωρητηρίου

μια αθόρυβη άκρη της πολιτείας

ένα ψηλό ράφι δίχως σκόνες

ένα συρτάρι

η ντουλάπα

μια θήκη

η άδεια αποθήκη

το γραφείο

~ αμολυντες γωνιες που δεν τις περιμενεις ~

Tuesday, January 25, 2011

κύριος




προχωρώ
χωρίς βιάση
δίχως να βγάλω
τα βέλη
απ’ την πλάτη μου

με όσα μαζέψω
με τόσα θα τάφω
ίσως γιατί ακόμη και την τελευταία στιγμή
θέλω να στέκω

~ όρθιος ~

τη μόνη στάση
που μπορεί κανείς
να πεθάνει
σαν κυριος

Tuesday, August 26, 2008

βηματα



 

αγόρασα δύο ζευγάρια παπούτσια
    - καλοφτιαγμένα - 

ένα για να με κρατάει χαμηλά
ένα για να ονειρεύομαι 

 ένα για να πετάω
και ένα για να συντριβώ

στα πόδια μου έβαλα το ένα από κάθε ζεύγος 
              και αρχισα να περπατω

Thursday, July 07, 2005

ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ





Ι Εισαγωγή

Ξεκινώντας αυτήν την προσπάθεια είχαμε θέσει ως μακρινό στόχο την περισυλλογή είκοσι χιλιάδων επιλεγμένων και μη ηλεκτρονικών διευθύνσεων. - Ένα τέτοιο γενέθλιο δώρο θέλαμε να κάνουμε στα κείμενα μας. - Οι διευθύνσεις που μας ενδιέφεραν ήταν γενικά νέων ή ανθρώπων που έχουν νέων ψυχή. Ξεκινήσαμε από φοιτητές, μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, παιδιά που γράφουν στο διαδίκτυο, εκλεκτούς φίλους της καθημερινότητας του διαδικτύου, φίλους φίλων, πανεπιστημιακούς καθηγητές, και φτάσαμε στους φιλότεχνους, στους ανθρώπους της τέχνης μέχρι κάθε ίχνος ηλεκτρονικής διεύθυνσης που βρίσκαμε στον ελληνικό ιστό. – Επιχείρηση ‘Προμηθέας’ – Καλώς ή κακώς, καταλήξαμε με περισσότερες από εκατόν εξήντα χιλιάδες στον αριθμό ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Επινοήσαμε ένα αναγνωστικό κοινό, το οποίο εκτός του διαδικτύου δε θα ήταν το ίδιο. Ο κυβερνοχώρος ανοίγει αλλόκοτες δυνατότητες.. Πρόκειται για το δόλο του ηλεκτρονικού Λόγου
Ποίηση σήμερα δε διαβάζεται και μελετάται όσο θα θέλαμε. Αντιλαμβανόμαστε, επίσης, τις γνωστές φοβίες των εμπόρων.. Η ποίηση στις μέρες δεν πουλάει. Θλιβερά γεγονότα συμβαίνουν όπως η αναστολή της έκδοσης του Διαβάζω ή σκοταδιστική αντιμετώπιση των συντελεστών της Outlook. Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπόψη μας τόσο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, την αδυναμία των εκδοτικών οίκων να προωθήσουν τη νέα ποίηση, όσο και την ουσιαστική σκανδαλοθηρία των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αναλώνονται στο λαϊκισμό και την είδηση ‘κελεπούρι’, δε θέλουμε να γραφεί ο προσωρινός επίλογός της.. Για μια ακόμη φορά δεν περιμέναμε και πολλά· μηχανευτήκαμε κάτι το ενεργητικό ως ο Οδυσσέας το Δούρειο Ίππο. Το αποτέλεσμα βρίσκεται στις οθόνες των υπολογιστών σας και στα συνημμένα links


II Οντολογία της eπιφάνειας


- Αλλά η ποίηση δεν είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση; είναι αυτός ένας χώρος που της αξίζεί; Μπορεί να λειτουργήσει στο διαδίκτυο; - Όχι μόνο μπορεί να το κάνει αλλά και τα κείμενα ζουν και αναπνέουν καλύτερα εδώ. - Μα γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως το νέφος της Αθήνας και τα καυσαέρια των άλλων πόλεων είναι οι υπόλογοι; - Δεν είναι ακριβώς έτσι.. Κατά τη γνώμη μας, στην παρούσα χρονική στιγμή το αναπτυσσόμενο διαδίκτυο στην Ελλάδα είναι ακόμη ο πιο καθαρός χώρος σήμερα όσον αφορά τα λογοτεχνικά δρώμενα. Λογοτεχνικές πύλες με θετική και ελπιδοφόρα παρουσία δεν έχουν εμπορικό χαρακτήρα. Ο κόσμος τους δεν είναι λιγότερο σκληρός – η κριτική στα forums τσακίζει κόκαλα - αλλά είναι άλλος, πιο ειλικρινής.. Καθένας μπορεί να γράψει χωρίς να φοβηθεί. Αυτό είναι το καλό αλλά και το τίμημα. Συμβαίνει ενίοτε η ανάρτηση ενός κειμένου να γίνεται μια εύκολη υπόθεση και τα κριτήρια της κάθε ομάδας να μην είναι διόλου αυστηρά. Συναντώνται, λοιπόν, ετερόκλητα παραδείγματα

Το διαδίκτυο είναι ένας χώρος που μπορεί να πει την αλήθεια. Τα blogs (ή ιστολόγια, urls που λειτουργούν ως προσωπικά ημερολόγια) όσο και οι συζητήσεις στα forums όχι μόνο μιλάνε ανοιχτά επί παντός επιστητού αλλά προβάλλουν, επίσης, την κατεξοχήν αυθεντική κοινή γνώμη, η οποία αλλιώς δε θα ήταν γνωστή.Mετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα της 6ης Ιουλίου και ενώ τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας στο Λονδίνο είχαν παραλύσει, το διαδίκτυο αποτέλεσε τη σημαντικότερη δίοδο για τη διανομή πληροφοριών από αυτόπτες μάρτυρες..οι απλοί χρήστες του διαδικτύου έκλεψαν την παράσταση -(http://www.enet.gr/online/online_text?c=111&id=49110688 - Τα blogs, επίσης, έδειξαν την πραγματική αηδία και οργή εναντίον της Αμερικής και Αγγλίας (στις ενέργειές τους κατά του Ιράκ) σε όλη τους την έκταση – ενώ ταυτόχρονα το κύκλωμα πολιτικών και μέσων μαζικής ενημέρωσης της Αμερικής με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν να παρουσιάσουν μια αλλότρια εικόνα. Το διαδίκτυο μας έμαθε την αλήθεια. Μήπως θα μπορούσε να μας πει και λίγα πραγματάκια για τη γλωσσική αλήθεια; Για το πώς γράφουμε ίσως εμείς οι Έλληνες στον ιστό; - Γιατί όχι..- Συναντάμε εδώ και πολλά χρόνια τα ‘greeklish’ αλλά και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον είναι ότι αρχίσαμε τους τελευταίους μήνες και γράφουμε άτονα. Θέλοντας να σταθούμε στο πρώτο φαινόμενο, ας κάνουμε σαφές πως το θεωρούμε αντιαισθητικό και μονάχα υπό την αυστηρή κηδεμονία της μητρικής γραφής θα δεχόμασταν κάτι τέτοιο σε ένα περιορισμένο βαθμό. Για το ζήτημα των άτονων λέξεων - στα πλαίσια ενός μινιμαλισμού - είμαστε περισσότερο επιεικείς - γιατί ούτως ή άλλως ως φυσικοί ομιλητές εν γένει ξερουμέ κάλα που τονιζόνται οι λεξείς


- Μα το παρόν εγχείρημα δεν έχει να κάνει με ιστοσελίδες. - Πράγματι, το παραδείγματα αποτέλεσαν μια εισαγωγή για το νέο περικείμενο. - Ποιο είναι όμως ακριβώς το περικείμενο του παρόντος ηλεκτρονικού μηνύματος; Ποια η οντολογία της ‘περιρρέουσας ατμόσφαιρας’; - Το περικείμενο του παρόντος εγχειρήματος μπορεί να περιγραφεί με μια λέξη ως καθαρότητα. Τα κείμενα - αποκομμένα πλέον από τους δημιουργούς τους - δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα κανενός παρά μονάχα του εαυτού τους. Έχουν το δικό τους ανεξάρτητο κύκλωμα, δεν έχουν τίποτα εκτός τους που να τα καθορίζει, είναι πάντα ο εαυτός τους και τρίτον ό,τι διαπράττουν, το κάνουν, επειδή τους ανήκει. Το γυμνό e-mail είναι το καλύτερο δυνατό περικείμενο που μπορούσαμε να τεχναστούμε και το λιγότερο κωδικοποιημένο από το πινέλο της ιστορίας. Επιδιώξαμε μια απλότητα που ανθίσταται στην ελεγχόμενη τέχνη και παράλληλα θελήσαμε να μη χάσουμε τίποτα ως προς τη μαζικότητα του εγχειρήματος. Τέχνη χωρίς κοινό προσωρινά αστοχεί και εμείς αυτό δεν το θελήσαμε.. Σήμερα θεωρείται ευτύχημα, αν μια ποιητική συλλογή μπορεί να πουλήσει χίλια αντίτυπα. Για τα δικά μας κείμενα επιλέξαμε μια καλύτερη μοίρα

Τα νέα μας έργα αναπνέουν καλύτερα στο ηλεκτρονικό σας γραμματοκιβώτιο. Δε θα θέλαμε να τα δούμε ποτέ σε κακές και εμπορικές εκδόσεις, σε ένα μουσείο τέχνης· θα χάνανε τον κόσμο τους. Δε θα χωρέσουμε ποτέ σε ένα ακαδημαϊκό κάδρο.. Αλλά και πάλι σε στείρα περιοδικά τα κείμενά μας δε θα μπορούσαν ποτέ να λειτουργήσουν. Θα ήταν κακόγουστο να δημοσιεύαμε σε ένα περιοδικό που δε συμφωνούμε με τις απόψεις του ή τα κείμενά του είναι μέτρια ή κακά.- Ιδίως όταν προέρχονται και από τον εκδότη περιοδικού ‘ποίησης’ που σημαίνει ότι είναι και επικίνδυνα κακόγουστος.. Ακολουθώντας πιστά δραματικούς κανόνες, τα μιαρά κείμενα μεταφέρουν το μίασμά τους και στους υπόλοιπα. - Επιπρόσθετα, η ποίηση είναι μια αυστηρή τέχνη που έχει τους δικούς της κανόνες πέρα από αυτούς της αγοράς ή ακόμη και ενός ποιητικού προγράμματος. Όποιος καταπατεί τους νόμους της παύσεως και της σιωπής ας είναι έτοιμος να πληρώσει το δραματικό τίμημα. Η καθορισμένη κυκλοφορία ενός περιοδικού για εμάς δεν είναι κάτι το τιμητικό. Δηλαδή δε συμβαίνει κάθε δύο ή τρεις μήνες να βγαίνουν τόσα πολλά αριστουργήματα; Κλείνοντας αυτό την ενοχλητική παράγραφο, ας ξεκαθαρίσουμε ότι απεχθανόμαστε την ‘ποίηση’ που γράφεται σωρηδόν και προτασσόμαστε υπέρ εκείνης της υπέροχα βγαλμένης κατά τον Διόνυσον Σολωμόν



ΙΙI Mail-φέστο (O Διόνυσος στο 2005)


Καλώς ή κακώς, παραδοσιακά τα μανιφέστα μπορούσαν να κάνουν ένα ξεκαθάρισμα θέσεων ως στάση γραφής. Αναπόδραστα, ανήκουμε στη γενιά του λογοτεχνικού περιοδικού Να ένα μήλο και των πολλών ετερόκλητων μεταξύ τους αισθητικών φωνών. Το γεγονός αυτό μας χαροποιεί και το βρίσκουμε άκρως δημοκρατικό, στο βαθμό που έχει ως δεσπόζουσα φορά την ελληνικότητα. Σήμερα ο προβολέας δεν πέφτει σε ένα παλαμικό ποιητικό υποκείμενο που θριαμβικά απαγγέλλει ποίηση αλλά οι φωταγωγήσεις είναι πολλαπλές. Δεν θέλουμε να επιβάλουμε τη δική μας γραμμή - αυτό θα ήταν εν μέρει ψυχαναγκασμός, εν μέρει δε και φασισμός. Θα ήταν μεγάλη μας χαρά να τη δούμε να συνδιαλέγεται και να επικοινωνεί με άλλες διακειμενικώ τω τρόπω.. Για να το κάνουμε όμως αυτό, θέλουμε πρώτα να αποσαφηνίσουμε τη δική μας προσωπική στάση με τρόπο που να μας χαρίσει μια φόρμα και επί της ουσίας να μας ελευθερώσει


Αυτό που μας ενώνει αισθητικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά είναι ο διονυσιασμός



O διονυσιασμός είναι μια δωρεά και μια πρόσκληση. Πάνω από όλα είναι μια κατάφαση στην ζωή, αποδεχόμενος όλο τον πόνο της αλλά και τη χαρά της. Θεωρούμε τη ζωή ένα μεγάλο τραγικό πανηγύρι που θέλουμε να το ζήσουμε μέχρι το άκρο.- Όλα βρίσκονται σε κίνηση, τίποτε δεν είναι σίγουρο. - Ο διονυσιασμός σπάζει τον κυματοθραύστη της ατομικότητας και του ιδιωτικού οράματος, καταλύει ψεύτικους ηθικούς περιορισμούς που άδικα χωρίζουν τους ανθρώπους, δεν προωθεί οποιονδήποτε ανταγωνισμό αλλά την ανθρώπινη συμφιλίωση και ένωση. Δεν γράφουμε ούτε από ‘γνώση’ ούτε από άγνοια αλλά περισσότερο με ένστικτο. Ταχύπαλμα κείμενα, γραμμένα σε κατάσταση παρασκηνιακής έκστασης, είναι ο τυμπανισμός μιας μουσικής πιο δυνατής

Ο διονυσιασμός δεν είναι κάποιο αφηρημένο μοντέλο αλλά κάτι αυστηρά προσδιορισμένο και αιτιολογημένο ως προς τον πυρήνα του. – Μας ενοχλούν αφάνταστα οι ακαδημαϊκοί που δεν τολμούν να λάβουν επιτέλους μια απόφαση για το τι είναι τέχνη και μιλάνε θεωρητικολογώντας. Δεν έχουν το ένστικτο να συλλάβουν αισθητικά αυτόν τον κόσμο και ισοπεδώνουν τα πάντα στην σεξπηρική τους φλυαρία. Πραγματικά τις/τους ταιριάζει το νιτσεϊκό: ‘Όλοι μπορούμε να μιλάμε αφηρημένα για την τέχνη, επειδή είμαστε κακοί ποιητές’ -.. O Διόνυσος στο 2005 δε βαδίζει πάνω από τη γέφυρα της ποιήσεως στον ίδιο ρυθμό με τους θιασώτες του. Έχει ένα βαθύ πυρήνα και πολλές πρωτεϊκές εκφάνσεις. Η οινώδης ουσία δεν αλλάζει αλλά οι επιμέρους εκφάνσεις, συμβάσεις και τεχνικές ναι. Δεν είναι πάντα ίδιες αλλά ποικίλουν ανάλογα με το δραματικά αναγκαίο.. Ο διονυσιασμός είναι ένα πολύ παλιό και καλό κρασί· δεν έχει σχέση με το μεταμοντέρνο ως δομή και στρουκτούρα.. το ξεπερνάει- είναι η ΑΛΛΗ ΤΕΧΝΗ που έχει βαθιά τις ρίζες τις στον πρωτογονισμό, στο αρχαίο αττικό δράμα, τον Hegel, τον αισθητικό Nietzsche και τους επιγόνους τους. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι το πορφυρό μπόλιασμα της ποιητικής φόρμας σε τραγικό και διονυσιακό περιεχόμενο. Τα κείμενά μας ποτισμένα - με ικανοποιητικές και δόσεις ανθυπνωτικού οίνου - δεν επιδιώκουν να κατασκευάσουν κόσμους ονειρικούς και γαλήνιους. Υπάρχει ο βέβαιος κίνδυνος, ο αναγνώστης να αποδρά σε αυτούς είτε να απαλύνει τον πόνο του χωρίς να φτάνει στην κάθαρση. Η ποίησή μας δεν είναι καταφύγιο αλλά η έλευση της καταιγίδας που φθονούμε. Αντί να αποστρεφόμαστε τούτον εδώ τον κόσμο, σας ρίχνουμε στην άβυσσο.  Ακολουθώντας αρχαία τραγικά νήματα και την ιδιοφυή εξήγησή τους από το Nietzsche πιστεύουμε με όλη μας την καρδιά ότι ‘η μόνη σοβαρή αποστολή της τέχνης συνίσταται στο να λευτερώνει το μάτι από τους φόβους της νύχτας’. Ξεκινήσαμε θέτοντας στον εαυτό μας ερωτήματα όπως: Ποια είναι η δραματική αρένα της εποχής μας; Ζει κάπου ένας κόσμος τραγικός; Υπάρχει κάπου ο τραγικός άνθρωπος.. H βούληση μας κάνει τα πάντα για να μπορεί να απαντήσει πως τα κείμενά μας είναι ένα εγχείρημα-κατάφαση σε τέτοια ερωτήματα

Ο διονυσιασμός αποτελεί τη βαθιά δομή αυτών των κειμένων, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει η ιστορική τους έκφανση στη δίνη ενός αιτιολογημένου πρωτεϊσμού της φόρμας.. Μα γίνεται η ουσία και έκφανσή της - που λειτουργούν αναπόδραστα ως ένα ενιαίο όλο- να μπορέσουν να μπουν σε ένα κριτικό καλούπι; Σε καμία περίπτωση· αλλιώς δε θα χρειαζόταν να γράψουμε ούτε μια αράδα. Ο διονυσιασμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της μεταγλώσσας που αισιοδοξεί να μιλήσει εύγλωττα για την τέχνη· είναι βιωματική υπόθεση που ξεκινά από τη μύηση, προχωρά πέρα από τη γοητεία και συνεχίζει ‘καθαρτικώ τω τρόπω’ για να κορυφωθεί στην υπέρτατη συγκίνηση.. Ο ενθουσιασμός μας και η έκσταση έχουν να κάνουν με τα ζητήματα της διάρκειας. Ο χρόνος και ο ρυθμός είναι για μας ύψιστης σημασίας. Η διονυσιακή τέχνη είναι ένας αέναος πολλαπλασιαστής ιδανικών στιγμών. H ευκολία μιας απάτης, μιας ανώδυνης φυγής είναι για μας ό,τι πιο ξένο. Η ποίηση διονυσιακού περιεχομένου δεν είναι πυροτέχνημα αλλά ο αέναος πυρσός της βούλησης για ζωή


ΙV Άλας και αλήθεια


Ο Διόνυσος, λοιπόν, είναι το έμβλημά μας και το διαδίκτυο ένα novum organum στα χέρια μας. Οι φλέβες του δικτύου γέμισαν κρασί. Λάβατε, λοιπόν, ένα e-mail διονυσιακού χαρακτήρα.- Μα θα πει κανείς ‘Στα 80s οι άνθρωποι ‘ανταλλάζανε υγρά’, τί θα γίνει, εμείς θα ανταλλάζουμε μόνο ηλεκτρονικά μηνύματα;’- Κακά τα ψέματα η απόσταση του διαδικτύου μπορεί να αποκατασταθεί μόνο μέσω της αφής και με την πρόσωπο με πρόσωπο συναναστροφή. Απαντούμε ωστόσο πως τα κείμενά μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το χορό και τη μουσική. Είμαστε μια γενιά που αγαπά το clubbing και πραγματικά θα αποσυντεθούμε αν δε βγούμε έξω να χορέψουμε. Η ηλεκτρονική μουσική όσο και το Κodo, ο Ιgor Stravisnky, ο Richard Wagner και ο Franz Peter Schubert είναι αναπόσπαστα μέρη της ζωής μας

Κλείνοντας αυτό το κείμενο, θέλουμε να τονίσουμε ότι ο ρόλος της ποίησης στην Ελλάδα σήμερα είναι απόλυτα αναγκαίος. Ίσως να μη ζούμε σε μια ηρωική εποχή αλλά για αυτό το λόγο φταίει αρκετά και η δημοσιογραφία μας που φωταγωγεί το ψεύτικο ή το εύκολο έναντι το αληθινού. – Φυσιογνωμίες ηρώων υπάρχουν.. απλά σήμερα π_ρέπει να τις ανακαλύψεις και όχι μόνο αυτό αλλά και να τις αναγνωρίσεις, και δυστυχώς είναι το πιο δύσκολο να καταλάβουμε παραδείγματα αέναης θυσίας. - Και αυτό το αληθινό είναι που έχουμε ανάγκη.. Ο κόσμος θέλει να μάθει την αλήθεια. Αλλά Η-όλη αλήθεια δε λέγεται, γιατί η αλήθεια πονά.. Και οι πολιτικοί το ξέρουν αυτό. - Ο Οδυσσέας και ο Αίας ανταγωνίζονται για τα μονάκριβα όπλα του Αχιλλέα. Έχει αρχίσει μια καινούργια εποχή. -Ανθίζει.- Είναι η εποχή των δολοφόνων με γάντι. - Και ακόμη και αν δε μπορούν κάποιοι να γίνουν σωστοί ήρωες, ας υποσχεθούν ότι πάντα θα χαλάνε τουλάχιστον τη ζαχαρένια τους για να βγάζουν την αλήθεια από την τρύπα. Η άβυσσος έχει χαρτογραφηθεί και είναι ευδιάκριτη από το ψ-αίμα. Αυτό είναι μια η αφετηρία.. Η αλήθεια συχνά δεν είναι όμορφη (επίθετο που έχει να κάνει με τα ζητήματα της μορφής) είναι ωστόσο πάντοτε ωραία (επίθετο που έχει να κάνει και με το χρόνο). Δεν υπάρχει τίποτα πιο αισιόδοξο από ότι η ίδια η αλήθεια


Στο μαζικό χαρακτήρα αυτής της ενέργειας εμπιστευόμαστε τα παιδιά-κείμενα, τα οποία ήδη αρχίζουν ζουν τη δική τους ζωή μακριά μας. Ο αυλός του Πάνα για χρόνους πολλούς έμεινε καθηλωμένος ανάποδα. Ο άγγελος της ιστορίας δεν τον λησμόνησε όμως. Ήρθε πλέον η ώρα να φέρουμε τα κάτω-πάνω, - στην αρχική του θέση - να τον βάλουμε στο στόμα μας ξανά. Η νέα ελληνική ποίηση μπορεί να πει την αλήθεια στους Έλληνες. Και πιστέψτε μας έχουμε πράγματι πολλή δουλειά μπροστά μας.. διότι.. Τίποτα δεν είναι πιο προκλητικό στην Ελλάδα από ότι η ίδια η αλήθεια



Οι συντελεστές


Tάσος Α. Ε. Γκέκας, Αύγουστος Κορτώ



YΓ. Θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα όσους μας στείλανε ηλεκτρονικές διευθύνσεις φίλων τους. Η συμπαράστασή τους μας ήταν πολύτιμη. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλετε διευθύνσεις όσων νομίζετε ότι ενδιαφέρονται. Πάλι όσοι το επιθυμούν, ας να προωθήσουν (forward) το e-mail παρακάτω. Τέλος, όσοι θέλουν να διαγραφούν από τη λίστα παρακαλούνται να μας στείλουν ένα μήνυμα σε μια από τις διευθύνσεις:lecter72@hotmail.com,corteau@hotmail.com, με τον τίτλο: ΔΙΑΓΡΑΦΗ

ά

ώ

α

ω

ά

ώ

[Tάσος Α. Ε. Γκέκας]
απ’δραση - (Οιδίπους) (ζεις 
‘ευφυούς η ποιητική εστίν ή μανικού.
Τούτων γαρ οι μεν εύπλαστοι
οι δε εκστατικόι εισί
(Αριστοτέλης 1455a: 17, 32-33)

γΙα να μάθεις τις λέξεις στον τόπο σου
π ρέπει να συνηθίσεις να είσαι εξόριστος στο δικό μου

γΙα να μάθεις τις λέξεις στον κόσμο μου
π ρέπει να αλλά ζεις τον τόπο σου ή τον τόπο μου
(ζεις αλλά δεν το ξέρεις)

γΙα να μάθεις τις λέξεις στον τόπο σου
π ρέπει να μάθεις τη ζωή στον τόπο μου

γΙα να μάθεις τις λέξεις στον τόπο μου
π_ρέπει να είσαι μονάχος και εξόριστος
αλλά να μην είσαι

γΙα να μάθεις τις λέζεις στον τόπο μου
π ρέπει μονάχα να αλλά ζεις τις λέξεις (ζεις αλλά δεν άλλα ζεις)

γΙα να μεθάς τις λέξεις στον τόπο μου
θέλω τη λέξη ‘πρέπει’ να μην την είχες καταλάβει


λΆθος θα μαντεύεις τις λέξεις στο ποίημα
σα να είμαι ένας ξένος στον τόπο μου

λΆθος θα μεθάς τις λέξεις στο ποίημα
σα να είσαι ένας ξένος στον τόπο μου

λΆθος θα μαντεύεις τις λέξεις στο ποίημα
σα να είμαι ένας ξένος στον τόπο του

εΊναι λάθος να μαλώνεις τις λέξεις στον τόπο μου
και να τις γη τεύεις∙ μην τις γη ρέψεις ποτέ

κΑι εγώ λάθος θα μαντεύω τις λέξεις στο ποίημα
σα να είμαι ένας ξένος στον τόπο σου

κΑι εγώ λάθος θα μεθώ τις λέξεις στο ποίημα
σα να είμαι ένας ξένος στον τόπο μου


εΜείς τραγουδάμε..
μανιcώς
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
[Αύγουστος Κορτώ]

Έκσταση

α.
Έτσι όπως πέφτει πάνω μου το φώς,
μοιάζω, θαρρώ, στ’αλήθεια ελκυστικός.
Σκέφτομαι, Ξένε, μοιάζει το κορμί σου,
Με τη γλυκιά φωνή του Διονύσου.
Β.

Έτσι όπως πέφτει πίσω μου το φώς,
της νύχτας γίνομαι σιαμαίος αδελφός.
Παίζω με τ’άστρα μπακαρά και πόκα,
σνιφάροντας με τη Σελήνη κόκα.
γ.

Έτσι όπως πλαισιώνομαι απ’το φώς,
μ’αρέσει, νοιώθω υπέροχα. Κακός
άνθρωπος σε καλών ανθρώπων χώρα.
Στα σωθικά μου αιώνια αρχίζει μπόρα.
δ.

Έτσι όπως φέγγει μέσα μου το φώς,
φέγγει αποκάτω μου ο φαλλός,
σαν φάρος, ξένα πλοία οδηγεί
στης γενετήσιας Χαναάν τη γη.
ε.

Έτσι όπως τρέμει και βρωμά το φώς,
(σάπιο ζώο που σκέπασε ο χρυσός)
μαστίζομαι από μιαν αρχαία θλίψη.
Η ωμοφαγία ίσως μού’χει λείψει.
στ.

Έτσι όπως το λυχνάρι δίνει φώς,
έτσι κι εγώ σου δίδαξα το πώς.
Τί φταίω αν το λησμόνησες; Ελλάδα..
Σε πανάρχαιο πέλαγος νέα κουράδα.


Έτσι όπως σ’έχει ερωτευτεί τρελά το φώς,
να του ξεφύγεις δεν προφταίνεις, δυστυχώς.
Στο φωτορυθμικό του χάδι αφήσου·
Φωτόνια ας ξεσκίσουν το μουνί σου.

Α.
Έτσι όπως παιχνιδίζει αλλού το φώς,
ξεσπάει στους ανθρώπους ο θυμός.
Από τον ήλιο νοιώθουν προδομένοι.
Διόρθωση:νοιώθουν κερατωμένοι.

β.
Έτσι όπως τρεμοπαίζει αυτό το φώς,
απέναντί μου ψόφιος ο Υμηττός.
Κουφάρι που την πόλιν μου κυκλώνει.
Σ’αυτή τη χώρα η φύση δεν καυλώνει.

Ω.
Έτσι όπως μας λικνίζει αυτό το φώς
σαν στάχτη, και σαλεύει ο κουρνιαχτός,
θυμάμαι την αγάπη, και ξερνάω.
Κι ύστερα το ξέρασμα αγαπάω.
Δ.

Έτσι όπως στροβιλίζεται το φώς,
γυρίζω στο μεθύσι διαρκώς.
Καίνε χιλιάδες βάτοι στο μυαλό μου.
Έτσι! Ξεχνώ τον δικό σας εαυτό μου..
Ε.

Έτσι όπως βομβαρδίζομαι απ’το φώς –
(τί γίνεται; τί γίνεται; χαμός!)
θυμίζω αγνό τοπίο σε μπανιέρα,
που κατουρούνε οι άνθρωποι ολημέρα.
στ.

Έτσι όπως φθισικό το φώς μας φτύνει
βήχοντας, με αίμα μαύρο σαν ρετσίνι,
για μια στιγμή ας αναρωτηθούμε:
είναι στ’αλήθεια αλήθεια αυτό που ζούμε;

Γ.
Έτσι όπως τώρα λάμπει αυτό το φώς
χάνεται ο οίστρος μου, ο διονυσιακός.
Κατάρα, κατάρα στης ρουτίνας-μέρας
το ξεκίνημα! Είναι η ζωή μας τέρας.
α
α
α
α
α
α
α

[Tάσος Α. Ε. Γκέκας ]

Reportage 18/01/05


τίποτα δε γράφηκε για το 74’ και ούτε θα γραφεί
το πράσινο χορτάρι εδώ δεν κάηκε
και δεν έπεσε κανείς νεκρός
-κάπου αλλού έγινε αυτό

το αίμα στέγνωσε
ο αέρας έχασε τη μυρωδιά του
οι διηγήσεις δεν είχαν τίποτα παραπάνω να πουν
και όσοι κάτι θυμόντουσαν κι αυτό το ξεχάσανε

και ο Ανδρέας, να βγάζουν φωτογραφίες της κόρης τους της Μυρτώς.. - και όλο αυτό συνέχεια

οι νεκροί φύγαν νυσταγμένοι σαν κοιμόντουσαν
κανένας θέλησε να μιλήσει
όλοι αγνοήθηκαν

ο δε τελευταίος που έφυγε, πήρε τον τάφο του
μέσα στο μυστικό του

κανεις Αχιλλεας δε βρεθηκε
για να πενθησει τον Πατροκλο


η κυπριος πτερνα· σιωπ


Copyright: Tassos A. E. Gkekas, Auguste Corteau